کارآفرینی اولویت نیست، ضرورت است

کارآفرینی اصولا به هیچ‌وجه به معنای ایجاد اشتغال در جامعه نیست. درواقع کارآفرین کسی است که با استفاده از شیوه‌های نوین، تجربیات گذشته و ابتکارات نو، دستاوردهای جدیدی را برای خلق و تولید ثروت انجام می‌دهد یعنی کسی که می‌تواند از هیچ، یک فرایند اقتصادی مولد و پول‌ساز را به جریان بیندازد.
لذا اگر یک کارآفرین داشته باشیم که بتواند با به‌کارگیری ابزارهای مختلف مثل دانش، تکنولوژی، ماشین‌آلات، منابع انسانی و سرمایه و منابع مالی، خلق ثروت کند، یقینا در کنار آن شاهد ایجاد اشتغال، افزایش بهره‌وری و افزایش سهم ارزش افزوده خواهیم بود و نهایتا گردش نقدینگی در مباحث اقتصادی و پولی و مالی به یک سازوکار سالم و پویا تبدیل می‌شود و توزیع ثروت متوازن‌تر خواهد شد و نیز می‌توانیم از جامعه فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، بهره بیشتری ببریم و قطعا اهداف اصلی یک جریان اقتصادی نیز چیزی جز  این موارد نیست. بنابراین می‌توانم بگویم که کارآفرینی یک اولویت نیست بلکه یک ضرورت است.
امروزه بسیاری از انتظارات بخش‌های مختلف اقتصادی می‌تواند در گرو مباحث کارآفرینی حل شود و قطعا تنها بخش خصوصی از این موضوع منتفع نخواهد شد بلکه دولت، بخش حاکمیتی و سایر ارگان‌های ذی‌ربط نیز از منافع این موضوع بهره خواهند برد.
برای اینکه موانع موجود بر سر راه کارآفرینی را در جامعه از بین ببریم، لازم است که:
تعصب و تعلق خاطر همه‌جانبه و عمومی بین مردم ایجاد شود تا که این به‌عنوان یک اصل و ضرورت بین مردم ایجاد نشود، ضریب کارآفرینی در کشور چیزی جز آنچه امروز در کشور شاهد آن هستیم، نخواهد بود.
نگرش و فرهنگ خود را تغییر دهیم. اگر قرار است ما در مسیرهای جدید حرکت کنیم، باید خودمان را به دانش روز مجهز کنیم و بعضی از باورهای خودمان را که در گذشته به‌خاطر وضعیت‌های خاص آنها را تبدیل به عادت‌های روزانه کرده بودیم، کنار بگذاریم و از وابستگی و تعصب به برخی از قواعد صرف‌نظر کنیم.