سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
صنعت لوازم‌خانگی به دلیل اینکه یک صنعت شتاب‌دهنده در دنیا به شمار می‌آید، تمام کشورها را بر آن داشته تا تمام توان خود را برای توسعه و گسترش آن به‌کار گیرند. از سوی دیگر ارزش افزوده بالا و پتانسیل بالای اشتغالزایی این صنعت موجب شده که برای هر کشوری از جمله صنایع اولویت‌دار باشد.
سرمقاله
در این صنعت طراحی و ساخت باید به‌روز باشد و کنترل کیفی در تمامی مراحل لحاظ شود. به همین دلیل اداره این صنعت بسیار پرهزینه و دشوار است. صنعت لوازم‌خانگی در ایران تا به امروز سیر تحولی داشته است. امروز تولیدات داخلی لوازم‌خانگی با محوریت صادرات انجام می‌شود. صنعت لوازم‌خانگی در ایران در حال حاضر به درجه‌ای از تحول رسیده است که می‌توانیم در بازارهای جهانی حرفی برای گفتن داشته باشیم. به عبارت بهتر، امروز تولیدکنندگان ما در وضعیتی قرار دارند که برای برندهای مشهور و معروف سفارش می‌گیرند.
در حالی که سال 87 مجموع صادرات لوازم‌خانگی کشور به حدود 80 میلیون دلار می‌رسید، اما در سال 95 این صادرات به بیش از 350 میلیون دلار -بدون در نظر گرفتن صادرات ظروف- افزایش یافته که قطعا آمار صادرات سال گذشته به مراتب بیشتر از این ارقام است.
بنابراین بازار لوازم‌خانگی به رقابتی‌ترین و پررشدترین صنایع ایران تبدیل شده و می‌توان گفت که صنایع تولید لوازم‌خانگی دارای پتانسیل فراوان برای اشتغالزایی و منابع اولیه قابل دسترس جهت تولید ثروت در کشور هستند. از سوی دیگر، بازار لوازم‌خانگی از جمله حوزه‌های مستعد سودآوری، اشتغالزایی و دارای گردش مالی بسیار برجسته و قابل توجهی در کشور است. برای نقش‌آفرینی موثر این صنعت در سطح اقتصاد داخلی و بین‌المللی باید از فناوری‌های روز دنیا به نحو شایسته‌ای بهره‌مند شد.
در این میان، اما متاسفانه مسائلی مانند تحریم و رکود که در بازار اتفاق افتاد، باعث شد که برخی از واحدهای صنعتی کشور نتوانند سود تسهیلات بانکی را پرداخت کنند و در نهایت به تعطیلی کامل کشانده شدند.
توضیح بیشتر آنکه در حالی که رقبای ایران در بازار لوازم‌خانگی، محصولات خود را با بهره‌مندی از تسهیلات ارزان‌قیمت با سودهای 4 تا 5 درصدی تولید می‌کنند، اما در ایران سود تسهیلات بانکی بین 20 تا 30 درصد است که توان رقابت‌پذیری را کاهش می‌دهد. کاهش نرخ سود تسهیلات بانکی، به مثابه نوعی سرمایه‌گذاری برای دولت است، زیرا در نهایت توسعه صادرات کشور را به دنبال خواهد داشت.
یک مساله دیگر از موانع تولید و گسترش واحدهای تولیدی داخلی مالیات است. مالیات باید از مصرف‌کننده گرفته شود نه از تولیدکننده. در ایران این مالیات از تولیدکننده گرفته می‌شود. به عبارت دیگر ما در قانون مالیات بر ارزش افزوده یکی از بهترین‌های دنیا هستیم، اما در صنعت لوازم‌خانگی این موضوع کاملا برعکس است و به جای اینکه این مالیات بر ارزش افزوده از مصرف‌کننده گرفته شود، از تولیدکننده گرفته می‌شود. در شرایطی که واحدها با رکود مواجه هستند و کندی در بازار وجود دارد، چنین رفتاری از اداره مالیات مغایر با قانون است.
