سرمایه‌گذاری، لازمه رشد اقتصادی

سرمقالهچ

لازمه رشد اقتصادی، سرمایه‌گذاری است. به منظور رشد اقتصادی نیازمند سرمایه‌گذاری با اولویت درنظرگیری توان و سرمایه داخلی می‌باشیم. به کارگیری عوامل تولید در داخل کشور موجب ایجاد ارزش افزوده نهاده‌های تولیدی می‌گردد که صاحبان آن آحاد جامعه هستند. سرمایه‌گذاری خارجی نرخ سود سرمایه را عاید خارجی‌ها خواهد کرد و به همین منظور ضرورت دارد تا در وهله نخست به رونق سرمایه‌گذاری در داخل کشور بپردازیم. اگرچه اولویت هرکشوری، افزایش سرمایه‌گذاری داخلی است. گاه سرمایه‌گذاری مشترک و جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی ضرورت پیدا می‌کند؛ به طورمثال وجود خلأ‌هایی که کمبود سرمایه در آن دیده می‌شود. گاهی به سبب کمبود سرمایه درکشور از منافعی که قابلیت دسترسی دارند، محروم می‌شویم و در چنین شرایطی نیاز است تا به سرمایه‌گذاری خارجی بپردازیم. در گذشته به دلیل درآمد‌های سرشار نفت، سرمایه گذاری خارجی هرگز مطرح نبوده و دغدغه‌ای در مورد آن وجود نداشته است. گرچه موارد ناچیزی از سرمایه گذاری خارجی بوده، اما سهم بزرگی در حجم سرمایه گذاری کشور نداشته است. نیمی از درآمد‌های نفتی در اختیار دربار قرار داشت و بخشی از آن نیز در هزینه‌های جاری و عمرانی صرف می‌شد. در گذشته، فرآیند وابسته‌ای بود که تلاش می‌کرد که پای آمریکایی‌ها در ایران باز شود. بازار تقاضای خدمات و کالا‌ها را در اختیار خارجی‌ها گذاشته بود و دروازه‌های واردات بیشتر به سمت کالا‌ها باز شده بود تا به سوی سرمایه گذاری خارجی. رشد اقتصادی متکی به سرمایه‌گذاری مثبت خالص می‌باشد. براین اساس در کشاکش تولید یک نرخ استهلاک در سرمایه را دارا هستیم و با میزان ورودی در سرمایه‌گذاری رو به رو می‌باشیم. اگر استهلاک را از فرآیند سرمایه‌گذاری و متغیر سیال سرمایه‌گذاری کسر نکنیم، با سرمایه‌گذاری ناخالص رو به رو خواهیم بود. شایان ذکر است تا بگوییم که اگر میزان برآیند این سرمایه‌گذاری صفر باشد، سرمایه‌گذاری ناخالص نیز صفر خواهد بود. افزون براین اگر هیچ سرمایه‌گذاری ورود پیدا نکند، سرمایه‌گذاری خالص کشور نیز منفی خواهد شد.