به گزارش کسب و کار نیوز، اقبال قاسمی پویا نیز در همایش «از مدارس نوین تا دانشگاه در ایران» که امروز در پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی برگزار شد به موضوع مدارس جدید از آغاز تا حکومت پهلوی پرداخت و توضیح داد: مبارزه مدرسه جدید با مکتبخانه در دوره قاجار، کارزاری بود که حتی گاهی به قیمت کشته شدن مدیر مدرسه تمام میشد. پس میتوانیم بگوییم مدارس جدید با رویارویی با مدارس قدیم آغاز شد که در این میان عامل داخلی یعنی مکتبخانهها و نیز وضعیت اجتماعی و اقتصادی و همچنین تحولات غرب مؤثر بود.
این استاد پژوهشگاه تعلیم و تربیت تشریح کرد: در آن زمان ایرانیها شیفته مدرسه و دبستان شدند. رویارویی ایرانیان با بورژوازی غرب دو رویه کارشناسی و استعماری دارد. در این میان سه برخورد صورت گرفت که یکی قبول بیچون و چرای غرب، دیگری رد کردن آن و برخورد سوم نیز در نظر گرفتن گزینشی غرب بود که این خود جای سوال دارد.
وی اظهار کرد: طالبزاده، مستشارالدوله، ملکمخوان، میرزا تقیخان کاشانی و غیره جزو گروه سوم بودند و ایرج میرزا در طنز انتقادی خود به انتقاد از مکتبخانه پرداخته بود.
قاسمی پویا با اشاره به اینکه کعبه آمال روشنفکران، غرب است، افزود: در آن زمان میرزاحسن رشدیه معتقد بود که با روش جدید آموزشی نمیتوانیم سوادآموزی را گسترش دهیم. در این خصوص او هم به خارج کشور روی آورد و روش نوینی را آموخت که بر طبق آن بچهها در عرض سه چهار ماه خواندن و نوشتن یاد گرفتند.
وی تصریح کرد: در آن زمان تفکر بر این بود که بچهای که در عرض چهار ماه خواندن و نوشتن را یاد میگیرد نمیشود کنترل کرد و باید بلاهت را در سطح جامعه حفظ کرد، بنابراین با میرزاحسن رشدیه مخالفتهای زیادی شد اما در نهایت مدرسهسازی شروع شد.
قاسمی پویا اظهار کرد: بزرگترین مشکل این دوره مساله تربیت معلم بود. در سالهای ۱۳۰۵ یا ۱۳۰۷، ۳۶ سال بعد از تأسیس دارالفنون مدرسه جدید تأسیس شد؛ دارالفنون اسم دانشگاه بود و کاری به آموزش عمومی نداشت.
وی در پایان اضافه کرد: رضاشاه پا به پای آتاتورک حرکت میکرد و سعی داشت جامعه را از طریق گسترش آموزش سکولار کند؛ این نوع آموزش که دربار به آن علاقه داشت تا سال ۱۳۲۰ ادامه پیدا کرد. او در زمان خود ۴۱ مدرسه ساخت و همچنین دستور داد اسم تمام مدرسهها حذف شود و در عوض به جای آنها شماره گذاشت.
انتهای پیام