به گزارش کسب و کار نیوز، نمایندگان در جلسه علنی نوبت عصر مجلس شورای اسلامی، با ۱۵۵ رای موافق، ۵ رای مخالف و ۵ رای ممتنع کلیات لایحه مدیریت حوادث غیر مترقبه را تصویب کردند.
در ادامه نمایندگان وارد بررسی جزئیات این لایحه شده و مواد ۱، ۲، ۳، ۴، ۵ و ۶ این لایحه را به تصویب رساندند.
در ماده ۱ این لایحه آمده است به منظور ارتقای توانمندی جامعه در امور پیش بینی و پیشگیری کاهش خطر و آسیب پذیری پاسخ موثر در برابر مخاطرات طبیعی، حوادث و بحرانها، تامین ایمنی، تقویت تابآوری با ایجاد مدیریت یکپارچه در امر سیاستگذاری، برنامه ریزی، ایجاد هماهنگی و انسجام در زمینههای اجرایی و پژوهشی اطلاع رسانی متمرکز، ساماندهی و بازسازی مناطق آسیب دیده و نظارت دقیق بر فعالیت دستگاههای ذیربط در حوزه حوادث و سوانح و کمک به توسعه پایدار برای مدیریت بحران کشور، احکام این لایحه وضع شده است.
بر اساس ماده ۲ این لایحه قوای سه گانه جمهوری اسلامی ایران اعم از وزارتخانهها، سازمانها، موسسات و شرکتهای دولتی، موسسات انتفاعی وابسته به دولت، بانکها و موسسات اعتباری دولتی، شرکتهای بیمه دولتی و همچنین موسسات و نهادهای عمومی غیر دولتی، موسسات عمومی، بنیادها و نهادهای انقلاب اسلامی، نیروهای نظامی، امنیتی و انتظامی، کلیه نهادها و واحدهای زیر نظر مقام معظم رهبری با اذن معظم له و دستگاهها و واحدهایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر یا تصریح نام است اعم از اینکه قانون خاص خود را داشته یا از قوانین و مقررات عام تبعیت نمایند و موسسات و شرکتهای وابسته یا تابعه آنها مشمول این قانون میباشند. بر اساس ماده ۳ این لایحه مفهوم واژگان و عبارات اختصاری به کار رفته در این قانون به شرح زیر است:
الف: مخاطره: پدیده طبیعی یا کنش انسانی (به جز موارد نظامی، امنیتی و اجتماعی) که در صورت وقوع در محیط یا جامعه آسیب پذیر میتواند تبدیل به یک بحران و حادثه خسارت بار شود.
ب: بحران: از هم گسیختگی جدی عملکرد یک جامعه که ناشی از وقوع مخاطره است و منجر به خسارات و اثرات منفی گسترده انسانی، اقتصادی یا زیست محیطی میشود. به طوریکه مواجهه با آن فراتر از توانایی جامعه متاثر و دستگاههای مسئول موضوع ماده ۲ این قانون باشد.
پ: آسیب پذیری: ضعف و کمبودهای مادی و غیر مادی شامل فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در جامعه است که باعث میشود وقوع مخاطرات منجر به بحران شود.
ت: خطر: مقدار یا اندازه خسارات انسانی و مادی احتمالی در صورت وقوع یک مخاطره در جامعه آسیب پذیر است.
ث: مدیریت بحران، نظام حاکم بر راهبردها، رویکردها، برنامهها و اقداماتی است که با هدف پیش بینی، پیشگیری و کاهش خطر آمادگی و پاسخ کارآمد و بازتوانی و بازسازی پس از وقوع حوادث و سوانح به صورت چرخهای صورت میگیرد.
ج: پیشگیری و کاهش خطر: به مجموعه تدابیر و اقداماتی گفته میشود که شامل شناسایی، شناخت و تحلیل مخاطرات، آسیبپذیریها، الزام بکارگیری مدیریت کاهش خطر در تدوین برنامه و بودجه بخشهای توسعهای، تعیین راهبردها و اولویتهای بخشهای گوناگون، تدوین و اجرای برنامههای کاهش خطر حوادث و سوانح در کشور میباشد.
ک: آمادگی: مجموعه تدابیر و اقداماتی است که ظرفیت جامعه و دستگاههای مسئول را برای پاسخ موثر به حوادث و سوانح افزایش میدهد. بطوریکه خسارات انسانی و مادی ناشی از آن را به حداقل برساند.
ه: پاسخ: مجموعه فعالیتها و اقداماتی است که با وقوع حادثه آغاز شده و شامل هشدار سریع، تخلیه، جستجو، نجات و امداد، تامین امنیت و نظایر اینها متناسب با ویژگیهای هر بحران میباشد.
خ: بازسازی و بازتوانی: به مجموعه تدابیر و اقداماتی گفته میشود که برای ترمیم و بهبود خدمات و ساختارها، معیشت، توانمندی و شرایط زندگی جوامع متاثر از حوادث و سوانح انجام میشود. به نحوی که موجب ارتقای توانایی و ظرفیت آنها در جهت کاهش خطر حوادث آتی شود.
د: تابآوری: به توانایی یک نظام یا جامعه در معرض مخاطرات برای ایستادگی، تحمل و سازگاری در برابر حوادث و سوانح و بازتوانی و بازسازی موثر و به موقع جامعه آسیب دیده گفته میشود.
ز: شرایط اضطراری، وضعیتی است که در پی وقوع مخاطرات و قریب الوقوع بودن حادثه یا بعد از وقوع آن ایجاد میشود و نیاز به اقدامات فوقالعاده برای پاسخ دارد.
ر: شورای عالی: شورای عالی مدیریت بحران کشور
ز: سازمان: سازمان مدیریت بحران کشور
ژ: ستاد: ستاد پیشگیری، هماهنگی و فرماندهی عملیات، پاسخ به بحران
ادامه دارد….