سرمقاله
شرایط تورمی ایجاب میکند که دولت برای جبران قدرت خرید مردم و حمایت از اقشار ضعیفترین به جای پرداخت پول به سراغ کالا برود. در واقع یارانه کالایی در مقایسه با یارانه نقدی مناسبتر و کاراتر به نظر میرسد. اما واقعیت این است که اجرای این طرح نیاز به ایجاد زیرساختها و ساز و کارهای دارد. در حال حاضر ساز و کار اجرای این طرح کاملا نامشخص است و ابهامات زیادی ر در مورد آن دارد. در واقع این اجرای این طرح برای دولت زحمت دارد و به نظر میرسد دلیل تاخیر در اجرای این طرح نیز همین چالشهای اجرا باشد.
اینکه دولت چطور این یارانه را پرداخت کند، چه کالایی توزیع شود، مراکز خرید کالا و فروشندههای کالا چطور انتخاب شود، قیمت با فروشنده چطور تعیین شود، چطور کالای یکسانی در مناطق مختلف توزیع شود، بازار دلالی شکل نگیرد و…همه و همه چالشهای اجرای این طرح هستند. اما در هر صورت پرداخت کوپن الکترونیک نسبت به پرداخت یارانه نقدی به عدالت نزدیکتر است.
این طرح در واقع مشابه همان اعطای کوپن در دوران جنگ است که در حال حاضر قرار است با استفاده از ابزارهای مدرن تنها شکل آن تغییر کند ولی در واقع همان طرح است.
در مورد منابع تامین مالی طرح کالا برگ الکترونیک نیز ابهاماتی وجود دارد. دولت باید درآمدهای مالیاتی، درآمدهای ارزی و … خود را بررسی کند و منابع تامین مالی این طرح را نیز به طور دقیق مشخص کند.
اگر قرار است برای اجرای چنین طرحهایی دولت دست به چاپ پول بزند و تورم از این مسیر ایجاد کند، اهداف این طرح زیر سوال خواهد رفت. در واقع با چاپ پول و تامین نقدینگی از این طریق هر دولتی میتواند کشور را اداره کند، اما تبعات چنین اقداماتی هزینه زیادی دارد. اما در کل دولت باید به جای پیش بردن چنین طرحهایی به تولید بپردازد، موانع تولید را برطرف کند، تامین مالی تولید را تسهیل کند. همچنین باید به طرق مختلف تورم را کنترل کند و از اقداماتی که باعث تشدید تورم میشود جلوگیری کند، اگر قدرت خرید مردم حفظ شود و تورم کنترل شود، مردم درآمد خود را برای پرداخت هزینهها مدیریت میکنند.