بازارگرمی دلالان مسکن مهر

سرمقاله- 
نکته دوم ماهیت کسانی است که ۱۵ سال پیش ثبت نام کرده اند و اولویت برخورداری از این واحدها را داشتند. با گذشت زمان به نظر می رسد جذابیت این واحدها برای آنها بعد از ۱۵ سال به عنوان یک آیتم سرمایه گذاری کلان و موثر از بین رفته و یا ناامید از تکمیل و تحویل پروژه ها شده اند و به همین دلیل می خواهند سرمایه خود را آزاد کنند. سوال این است که «چه کسانی در کمین اخذ این نوع سرمایه های ریز و درشت هستند؟» دلالان و سوداگران مسکن، صاحبان امتیاز مسکن مهر را خواسته یا ناخواسته ترغیب می کنند که تا در آنها این احساس ایجاد شود که مشتری بالقوه ای برای واحد آنها نیست. چون این امکان وجود ندارد، صاحبان امتیاز مسکن مهر مجبور می شوند واحد خود را به واسطه ها بفروشند. محل دیگر فروش این واحدها این است که در یک مقطعی شهر جدید پردیس یا پرند این شرایط را ایجاد کردند که اگر متقاضی به هر دلیلی پشیمان است پولی را که برای خرید این واحد هزینه کرده عودت بدهد و با یک کارمزدی به صاحبان امتیاز برگرداند. هرچند این مسیر ایمن تر و معقول تر بود؛ ولی چون دلالان ملک را به قیمت بالاتر می خریدند، آن فرد ترجیح می داد خانه را به دلال و واسطه بفروشد. البته در این میان برخی عوامل نیز باعث شده که آپارتمان ها در شهرهای جدید به دست سوداگران و دلالان بیفتد. یکی از این عوامل، قوانین مربوط به برگشت این مسکن ها به دولت بوده است. از طرفی این مسکن ها به دلیل عدم جذابیت، مصرف کننده و متقاضی نداشتند. بنابراین مجبور شدند آن را به دست دلال بدهند و به این دلیل دلالان آنجا جولان می دهند و قیمت تعیین می کنند؛ اما سوال اصلی این است که ما در آینده می توانیم جلوی این کار را بگیریم؟ بدیهی ترین نکته این است که این آپارتمان ها به لحاظ مالکیت منبع و ماخذی که سند را در اختیار مصرف کننده قرار می دهد، خود دولت است (مجموعه وزارت مسکن به نمایندگی از شهرهای جدید یا مدیران عامل شهرک های جدید). در نتیجه اهرم موثر و بسیار کلیدی دست دولت است. یعنی دلالان این واحدها را به چه امیدی معامله می کنند؟ آنها باید اعلام کنند که به واسطه و با وکالت آن را خریداری کرده اند و واگذار نکرده اند. بنابراین فروشنده مسئول اولیه این نقل و انتقال محسوب می شود و اهرم های فشار را برای این افراد باید ایجاد کنند تا این افراد بدانند این نوع نقل و انتقال در آینده می تواند یک سری اثرات و مسائل حقوقی برای آنها ایجاد کند و این فرد را مجاب کند که مسیر قانونی را طی کند. به طور مثال شما وقتی یک کارت بانکی را سه بار امتحان می کنید، کارت شما قفل می شود و باید مجدد به بانک مراجعه کنید. چرا ما اجازه می دهیم به زعم اعتراف مدیرعامل شهر جدید پردیس ۱۲ بار یک آپارتمان دست به دست شده و به صورت وکالتی فروخته شود؟ باید مسئولان راهکاری را ارائه دهند که به طور نمونه بار سوم که این آپارتمان می خواهد معامله شود، یک جایی قفل شود و بگویند امکان اینکه این آپارتمان برای بار سوم وکالتی فروخته شود، نیست. در اینجا لازم است آن ملک تعیین تکلیف شود تا این گونه در دست دلالان بازی نخورد. برخی راه حل ها آنقدر ساده است که ما از سادگی نمی دانیم راه حل چیست. وقتی دفترخانه ها به راحتی برای دوازدهمین بار روی یک آپارتمان وکالت می زنند، به این معناست که یک آینده نامعلوم و ارزش نامشخص را به قیمت بالاتر با هم مبادله و معامله می کنند. البته ناموفق بودن فضای مسکن مهر در این بازی بی تاثیر نیست. وقتی مسکن مهر برای خریدارانش جذابیت ندارد و متقاضیان عقب می نشینند، برای دولت مهم نیست که آینده این پروژه ها چه خواهد شد. در این فضا ما متقاضی موثر خیلی نداشتیم. دولت هم زمانی که می بیند اگر مسکن مهر به دست دلالان نیفتد این واحدها روی دستش خواهد ماند، بدش نمی آید که این بازی اتفاق بیفتد و هیجانی در این فضا پیش بیاید تا برای مانده مسکن های مهر مصرف کننده تعریف و جایگزین کند و خرجش را دربیاورد.