رقابت مخرب صنایع

سرمقاله

سازوکار اقتصادی کشور به گونه‌ای است که هر گونه فعالیت تولیدی در آن با ضرر و زیان روبه رو می‌شود. از قیمت مواد اولیه و هزینه‌های تامین مالی تولید گرفته و تا بستری که برای فعالیت‌های تولیدی در کشور ایجاد شده برای تولیدکننده به صرفه نیست. به همین دلیل بخشی از صنایع صرفا به دلیل دسترسی به رانت و یک سری هم با مونتاژ کاری در راستای فعالیت های تولیدی گام بر می‌دارند. فضای اقتصادی کشور یک فضای رقابتی نیست. به همین دلیل برخی از صنایع اصلا موفق به صادرات محصولات خود به خارج از کشور نمی‌شوند و یا کالای تولیدی آنها از ویژگی‌های مناسب برای عرضه در بازارهای خارجی بهره مند نیست. در حال حاضر خیلی از کشورهای همسایه از ما در بازارهای صادراتی جلوتر هستند و ما از صادرات محصول جا مانده‌ایم. سیاست‌گذاری‌های اقتصادی نیز به گونه‌ای است که قیمت تمام شده پایین نمی‌آید. به همین دلیل انگیزه اقتصادی برای فعالیت‌های تولیدی پایین آمده است. بنابراین علی‌رغم فعالیت سالم و سودآور برخی از شرکت‌ها و واحدهای صنعتی، آنهایی که قادر به رقابت نیستند، درگیر رقابت های مخرب شده‌اند و نمی‌توانند در وضعیت بحرانی به خوبی عمل کنند. برخی از رشته های صنعتی هم یا اشباع شده و یا کسانی به آن وارد می‌شوند که از تخصص لازم بهره مند نیستند. این مسئله باعث هدررفت منابع کشور در جهت فعالیت‌های بی سرانجام شده است. البته باید از کسانی که صرفا با نیت دریافت تسهیلات بانکی اقدام به راه‌اندازی واحد صنعتی می‌کنند نیز نام برد. همین‌ها هستند که گرفتار کم‌فروشی و عرضه محصول بی کیفیت و ارزان هستند. از سویی سیاست‌های غلط باعث شده مشوق‌های مالیاتی و مالی در اختیار برخی از شرکت های وابسته به دولت و رانتی قرار بگیرد که کمترین بازدهی را در صنعت خود ایفا کرده و حتی تعهدی هم نسبت به مشتریان ندارند. نمونه این صنایع صنعت، خودروسازی است.