مجتبی رحیلی در گفتوگو با ایسنا، در خصوص خروج ۴ نفر از بچههای این آسایشگاه و انتقال آنها به شیرخوارگاه علیاصغر اظهار کرد: این بچهها با معلولیت اختلال تاخیر رشد وارد مجموعه شده بودند. هر فرد در هر سنی باید بتواند حرکات خاصی را انجام دهد اما این بچهها هنگامی که به مجموعه آمدند سر سن نبودند و هیچکاری را نمیتوانستند انجام بدهند.
وی با بیان اینکه «این بچهها فاقد سرپرست بودند و از طریق شیرخوارگاه، بیمارستان، دادگستری یا مراکز مختلفی که متولی این کار هستند به مجموعه ما معرفی شدند»، ادامه داد: این بچهها شامل یک دختر وسه پسر بودند. تیم توان بخشی ما در حوزههای مختلف همچون پزشکی، اجتماعی، حرفهای و آموزشی کارهای متفاوتی برای این بچهها انجام دادند.
معاون توانبخشی آسایشگاه معلولین فیاضبخش خاطرنشان کرد: برخی از بچهها مشکل گفتاری داشتند و برخی قادر به حرکت نبودند که با اقدامات ویژهای که تیم کاردرمانی انجام دادند توانایی راه رفتن پیدا کردند. برای مهارت گفتاری گفتاردرمانی صورت گرفت.علاوه بر آموزشهایی که در مجموعه خودمان به بچهها دادیم، آنها را به مهدکودکهای بیرون فرستادیم، با این نیت که با بچههای عادی تعامل داشته باشند.
رحیلی تصریح کرد: اقدامات ما نهایتا منجر به این شد که به این نتیجه برسیم که بچهها عادی هستند، تمام رفتارها و حرکات مناسب شرایط سنی آنهاست و میتواند با انتقال به شیرخوارگاه یا مراکز مرتبط تحویل خانوادههایی شوند که آنها را به فرزندی بگیرند.
وی با اشاره به اینکه «آسایشگاه فیاضبخش بزرگترین مرکز توان بخشی جسمی حرکتی کشور است»، گفت: هدف ما ارتقا وضعیت سلامت جسمی و روانی بچههاست. در حوزههای مختلف خدمات میدهیم و این موضوع حتما به این معنی نیست که یک نفر به صورت معلول وارد مجموعه شود، بعد راه بیفتد و با پای خود از مجموعه خارج شود. این موضوع یک گوشه ای از فعالیت ماست که میتوانیم این کار را انجام دهیم، بچهها مستقل شوند و در خانوادهها زندگی کنند. بخش دیگری از فعالیت توان بخشی ما مربوط به استقلال بچههاست. ممکن است فرد فلج جسمی مادرزادی داشته باشد و نتوانیم کار خاصی برای بهبود او انجام دهیم که از مجموعه خارج شود ولی به این فرد خدمات دیگری ارئه و در بالاترین سطح توان بخشی قرار میدهیم؛ به این شکل که شرایط تحصیل، اشتغال و ازدواج را برای او مهیا میکنیم.
معاون توانبخشی آسایشگاه معلولین فیاضبخش افزود: در سال گذشته ۳ زوج داشتیم که از مجموعه خارج شدند. ۳ زوج که شغل پیدا کردند. برای آنها خانه تدارک دیدیم، عروسی گرفتیم و الان زندگی خوبی تشکیل دادهاند.
وی یادآور شد: هر ساله تعداد زیادی از بچههایمان بخاطر ارتقای وضعیتشان و بخاطر اینکه میتوانند زندگی مستقل داشته باشند رابه جامعه برگرداندهایم. این برگشت به جامعه به معنای این نیست که حتما به سلامت کامل برسند. گاها پیش میآید که معلولیت درمانی ندارد و میشود جلوی پیشرفت آن و جلوی آسیبهای بیشتری را گرفت.
رحیلی ادامه داد: کار توانبخشی این است که افراد را از نظر روحی روانی، آموزشی، حرفهای و شغلی به سطحی از توانایی برسانیم که هنگامی که از مجموعه بیرون میروند بدون هیچ مشکلی زندگی خود را اداره کنند.
وی عنوان کرد: حداقل ماهیانه چند نفر ار مجموعه ما خارج می شوند. ممکن است یک ماه یک نفر و یک ماه چند نفر از مجموعه خارج شوند. به صورت میانگین حداقل سالی ۲۰ نفر از مجموعه خارج میشوند.
رحیلی گفت: این شعار ماست که امیدواریم روزی برسد که هیچ مرکز نگهداری وجود نداشته باشد. بهجای وجود آسایشگاهها مراکز توان بخشی داشته باشیم، بچهها در خانواده زندگی و برای دریافت خدمات توانبخشی به مراکز روزانه مراجعه کنند.
انتهای پیام