سرمقاله
تغییر ساختار بودجهریزی در کشور یکی از ضروریاتی است که باید در تنظیم لایحه بودجه رعایت و لحاظ شود. لایحه بودجه ۹۷ با تغییر ساختار و اصلاحات اندکی همراه بوده، اما کماکان مانند سابق است. از طرف دیگر بودجه باید عملیاتی باشد. درست است که اقداماتی در جهت عملیاتی شدن بودجه انجام شده، ولی بودجه عملیاتی تعریف مختص به خود را دارد و متاسفانه نظام بودجهریزی کشور همچنان مانند گذشته بوده و تغییری نکرده است. بنابراین تا زمانی که ساختار بودجهریزی به طور کامل اصلاح نشود نمیتوان بینقص بودن آن را ادعا کرد. انتظار میرود حرکتی که سازمان و مدیریت برنامهریزی شروع کرده، ادامه پیدا کند تا با بودجهریزی عملیاتی و انعطافپذیر مشکلات نظام بودجهریزی حل شود. از طرفی بودجهریزی باید براساس اهداف برنامه ششم توسعه تنظیم شود. سیاستهای برنامه ششم تصریح دارد که صندوق توسعه ملی را باید از قوانین بودجهای و جاری خارج کنیم. همچنین بند ۱۸ سیاستهای اقتصاد مقاومتی نیز بر کاهش وابستگی به نفت تا صفر شدن آن تاکید دارد. جای امیدواری است که درآمدهای مالیاتی امسال از نفت بیشتر شده، البته این موضوع هنگامی خوشایند است که رونق وجود داشته باشد و فشاری به اقشار مردم مختلف وارد نشود. همچنین بر اساس سیاستهای اقتصاد مقاومتی باید به کاهش درآمدهای نفتی توجه شود اما بند ۱۰ سیاستهای برنامه ششم با صراحت گفته منابع صندوق توسعه ملی را از دسترس قوانین عادی باید خارج کرد؛ این چه شیوهای است که دولت در پیش گرفته ؟ نکته مهمتر اینکه امسال درآمدهای مالیاتی از درآمدهای نفتی پیشی گرفته و این موضوع در راستای سیاستهای اقتصاد مقاومتی قرار دارد و از دولت برای تحقق چنین سیاستی تشکر میکنیم. هرچند مشاهده میشود که سقف درآمدهای مالیاتی بالا برده شده و به ۱۳۱هزار میلیارد تومان افزایش یافته که دولت نسبت به سال گذشته حدود ۱۷هزار میلیارد تومان به این سقف مالیاتی اضافه کرده است. این بدان معناست که سقف درآمدهای مالیاتی در بودجه سال ۹۷ به ۱۳۱هزار میلیارد تومان افزایش یافته که حدود ۱۷هزار میلیارد تومان به این سقف مالیاتی افزوده شده است.