صفحه اصلی / آرشیو مطالب روزنامه کسب و کار

عضو هیات داوران سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر

فیلم‌های مستند و انیمیشن در جشنواره فیلم فجر داوری نشدند

رسول صدر عاملی می‌گوید قرار دادن دو فیلم مستند و یک فیلم انمیشین در میان سایر فیلم‌ها از اساس اشتباه بود.
رسول صدر عاملی می‌گوید قرار دادن دو فیلم مستند و یک فیلم انمیشین در میان سایر فیلم‌ها از اساس اشتباه بود.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایلنا، رسول صدرعاملی (عضو هیات داوران سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر) گفت: اهدای دو سیمرغ در جشنواره ما مسبوق به سابقه است. دوست داشتیم که دو فیلمساز از دو نسل متفاوت را روی صحنه کنار هم ببینیم تا نشان بدهیم که سینمای ایران چقدر یکدست و همدل است. می‌خواستیم که آقای حاتمی‌کیا با حالتی پدرانه در کنار بهرام توکلی جوان قرار بگیرند که متاسفانه این اتفاق نیفتاد. رای اکثریت این بود که کارگردانی هر دو فیلم به یک اندازه شایسته تقدیر است.
وی که بامداد دوشنبه ۲۳ بهمن در برنامه هفت شرکت کرده بود، درخصوص علت نادیده گرفتن «لاتاری» بیان داشت: لاتاری آزارمان داد. قصه و تِم فیلم، همه هیئت داوران را آزار داد. فیلمبرداری، طراحی صحنه و لباس، تدوین و... باید در خدمت کارگردان باشد و اگر نباشد بهترین کارگردانی و نورپردازی‌ها اشتباه است. فیلمسازی کار تیمی است و خوبی‌ها برای همه تقسیم می‌شود، اما اگر بدی باشد فقط و فقط به کارگردان برمی‌گردد. هادی حجازی‌فر در «لاتاری» بازی فوق‌العاده‌ای دارد و تماشاگر را به‌عنوان قهرمان فیلم تحت تاثیر قرار می‌دهد ولی جواد عزتی نامزد ششم و حجازی‌فر نامزد هفتم ما بودند و ما نمی‌توانستیم بیش از پنج نامزد اعلام کنیم.
صدرعاملی درخصوص اشکالات هیئت داوران از نگاه خود نیز گفت: اشتباه بزرگ هیئت داوران در جشنواره فجر این است که هیئت داوران برای خود رئیس تعیین نمی‌کند. یعنی کسی که جلسات را اداره کند و حواسش باشد که ترکیب برگزیدگان به چه سمتی می‌رود.
رسول صدرعاملی ادامه داد: انتقادی که به سیاستگذاری جشنواره وارد است این است که ۴ فیلم کوتاه، دو فیلم مستند و یک فیلم انیمیشن را در ترکیب فیلم‌های رئال قرار دادند که داوری‌شان امکان‌پذیر نبود لذا ما هم داوری نکردیم و به دبیر جشنواره گفتیم به هر گونه‌ای که فکر می‌کند؛ از این آثار تقدیر کند.
رسول صدرعاملی درخصوص عدم کسب جوایز بیشتر برای «به وقت شام» بیان داشت: به نظرم حاتمی کیا کارگردان مهمی است و در این چهار دهه سیری که طی کرده برای پیشرفت سینمای ایران انکارناپذیر است. مشکل اصلی ما با فیلم «به وقت شام» فیلمنامه آن بود که کاراکترهایی خلق می‌شوند اما به سرنوشت نمی‌رسند و شخصیت‌ها رها می‌شوند. درک ما از فیلمنامه فیلم این بود والا با موضوع و عظمتی که آقای حاتمی‌کیا کار کرده بود مشکلی نداشتیم و از همه شرایطی که به کار گرفته بود و یکسال عمرش را گذاشته بود، آگاه بودیم.