سرپرست هیأت باستان شناسی «تپه شهرستان» استان سیستان و بلوچستان گفت: این تپه به دلیل استفاده به عنوان گورستان توسط روستاییان روستاهای اطراف، شکل اصلی خود را از دست داده است.
سرپرست هیأت باستان شناسی «تپه شهرستان» استان سیستان و بلوچستان گفت: این تپه به دلیل استفاده به عنوان گورستان توسط روستاییان روستاهای اطراف، شکل اصلی خود را از دست داده است.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایرنا از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، رضا مهرآفرین اظهار کرد: فصل نخست باستان شناسی میدانی تپه شهرستان با هدف گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم، مستندنگاری، بررسی روشمند و مطالعات ژئوفیزیک آغاز شد.
دانشیار دانشگاه مازندران افزود: این محوطه عظیم باستانی با اسامی دیگری همچون تپه آزادخان و تپه باباحاجی در سمت راست رود سیستان و در فاصله ۸۰ متری آن واقع شده است.
این باستان شناس ادامه داد: بلندترین نقطه این محوطه از سطح زمینهای اطراف حدود ۲۰ متر است که به صورت یک زبانه از شمال غرب به سمت جنوب شرق با طول ۸۵۰ متر کشیده شده است.
مهر آفرین افزود: هم اکنون تپه شمالی این محوطه به عنوان قبرستان روستاهای اطراف مورد استفاده قرار میگیرد و با حفر گورهای بیشمار شکل اصلی خود را از دست داده و مواد فرهنگی آنکه اغلب شامل سفال میشود بر روی قبور پراکنده شدهاند.
به گفته این باستان شناس، تپه جنوبی که بخش اصلی آن را تشکیل میدهد شامل برج و باروهای خشتی قطوری است که با گذشت زمان به صورت تودهای فشرده و انبوه درآمدهاند و در سطح این بخش به میزان زیادی سفال آجری و نارنجی پراکنده شده است.
سرپرست هیأت باستان شناسی تصریح کرد: با مقایسه گونه شناختی که پیش از این بر روی تعدادی از نمونههای سفالین این محوطه انجام گرفته است، قدمت آن به دوره اشکانی و ساسانی میرسد.
وی با بیان اینکه در منابع تاریخی از شهری در سیستان یاد شده که نام آن در دوره ساسانی رام شهرستان بوده است، افزود: بر اساس اسناد تاریخی و شواهد باستان شناختی به نظر میرسد که تپه یاد شده همان شهر باشد و نتایج حفاری فصول آینده این فرضیه را به بوته نقد و آزمایش خواهد گذاشت.
فصل نخست باستان شناسی میدانی تپه شهرستان سیستان و بلوچستان با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در حال انجام است.
به گزارش ایرنا، تپه شهرستان متعلق به دوره اشکانی و ساسانی با وسعت ۱۸ هکتار، متشکل از دو تپه شمالی و جنوبی در ۲.۵ کیلومتری شرق زهک و در ۲۳ کیلومتری زابل مرکز سیستان قرار دارد.
دانشیار دانشگاه مازندران افزود: این محوطه عظیم باستانی با اسامی دیگری همچون تپه آزادخان و تپه باباحاجی در سمت راست رود سیستان و در فاصله ۸۰ متری آن واقع شده است.
این باستان شناس ادامه داد: بلندترین نقطه این محوطه از سطح زمینهای اطراف حدود ۲۰ متر است که به صورت یک زبانه از شمال غرب به سمت جنوب شرق با طول ۸۵۰ متر کشیده شده است.
مهر آفرین افزود: هم اکنون تپه شمالی این محوطه به عنوان قبرستان روستاهای اطراف مورد استفاده قرار میگیرد و با حفر گورهای بیشمار شکل اصلی خود را از دست داده و مواد فرهنگی آنکه اغلب شامل سفال میشود بر روی قبور پراکنده شدهاند.
به گفته این باستان شناس، تپه جنوبی که بخش اصلی آن را تشکیل میدهد شامل برج و باروهای خشتی قطوری است که با گذشت زمان به صورت تودهای فشرده و انبوه درآمدهاند و در سطح این بخش به میزان زیادی سفال آجری و نارنجی پراکنده شده است.
سرپرست هیأت باستان شناسی تصریح کرد: با مقایسه گونه شناختی که پیش از این بر روی تعدادی از نمونههای سفالین این محوطه انجام گرفته است، قدمت آن به دوره اشکانی و ساسانی میرسد.
وی با بیان اینکه در منابع تاریخی از شهری در سیستان یاد شده که نام آن در دوره ساسانی رام شهرستان بوده است، افزود: بر اساس اسناد تاریخی و شواهد باستان شناختی به نظر میرسد که تپه یاد شده همان شهر باشد و نتایج حفاری فصول آینده این فرضیه را به بوته نقد و آزمایش خواهد گذاشت.
فصل نخست باستان شناسی میدانی تپه شهرستان سیستان و بلوچستان با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در حال انجام است.
به گزارش ایرنا، تپه شهرستان متعلق به دوره اشکانی و ساسانی با وسعت ۱۸ هکتار، متشکل از دو تپه شمالی و جنوبی در ۲.۵ کیلومتری شرق زهک و در ۲۳ کیلومتری زابل مرکز سیستان قرار دارد.