صفحه اصلی / آرشیو مطالب روزنامه کسب و کار

مدیرعامل «پویا فن آوران کوثر» از تولیدات این شرکت دانش بنیان می گوید

هوشمند کردن ثبت تخلفات

شرکت پویا فن آوران کوثر سال 1385 به عنوان یک شرکت دانش‌بنیان و خلاق در گستره فناوری‌های پیشرفته تاسیس شد و تاکنون محصولات مختلفی براساس پردازش تصویر (Image Processing) به ویژه در حوزه ITS تولید کرده است.
ثمانه نادری
به گزارش کسب و کار نیوز، شرکت پویا فن آوران کوثر سال ۱۳۸۵ به عنوان یک شرکت دانش‌بنیان و خلاق در گستره فناوری‌های پیشرفته تاسیس شد و تاکنون محصولات مختلفی براساس پردازش تصویر (Image Processing) به ویژه در حوزه ITS تولید کرده است. از جمله تولیدات این شرکت انواع سیستم‌های هوشمند ترافیکی مبتنی بر پردازش تصویر از جمله دوربین ثابت سرعت‌سنج، سرعت‌سنج خودرویی، سیستم کنترل چهارراه (چراغ قرمز) و پلاک‌خوان پارکینگی است. مدیریت این شرکت در حال حاضر با حسین توحیدی است که فارغ‌التحصیل رشته فیزیک است و ۳۴ سال سن دارد.
درباره فعالیت، شروع و نحوه تاسیس این شرکت توضیح بدهید و بگویید چه چیزی راه ورود شما به این حوزه را باز کرد؟
آشنایی ما با این حوزه از دانشگاه شروع شد. آن زمان پروژه‌ای در زمینه کارهای پلیسی به فاوای ناجای کشور دادیم که دوستان گفتند از لحاظ امکانات اداری امکان اجرای آن وجود ندارد. بعد از آن در مناقصه‌ای که برای سیستم ثبت تخلف خودرویی صورت گرفت از ما هم دعوت شد که در آن شرکت کنیم. با اینکه گفتیم سیستمی نداریم، اما آنها از ما خواستند در این مناقصه که از نظر آنها تنها یک مسابقه بود، شرکت کنیم. ۵ شرکت در این مناقصه حضور داشتند که دو شرکت محصول خود را عرضه کردند. شرکت ما نیز محصولش را ارائه کرد. با ما و این شرکت‌ها قرارداد بستند و این آغاز ورود ما به عرصه سیستم‌های ثبت تخلف بود.
سیستم ثبت تخلفات هوشمند تا چه اندازه توانسته است در تسهیل امور ثبت تخلفات خودرویی تاثیرگذار باشد؟
این سیستم نوعی هوشمند کردن ثبت تخلف است، یعنی به جای اینکه نیروهای انسانی بخواهند به طور مستقیم درگیر ثبت تخلف شوند که هم کاری سخت است و هم به نیروی انسانی بیشتری نیاز دارد و هم اعتبارسنجی ثبت تخلف را دشوار‌تر می‌کند، خود سیستم درگیر کار می‌شود. سیستم‌های هوشمند به راحتی می‌توانند جای انسان‌ها را بگیرند، مانند دوربین‌هایی که اکنون برای طرح ترافیک راه‌اندازی شده است. قبلاً افسر پلیس مجبور بود سر مبادی بایستد و پلاک‌ها را کنترل کند، اما با این دوربین‌ها دیگر نیازی به افسر پلیس نیست.
تاکنون این سیستم چه اندازه هزینه‌ها و میزان تخلفات را پایین آورده است؟
نمی‌توان آمار دقیقی داد. حداقل اینکه هنوز آماری از آن به دست ما نرسیده، اما در شهر یزد که دوربین ثبت سرعت ما نصب شد، طبق چیزی که به ما گفته شد آمار مرگ‌ومیر پایین آمد. برای مثال اگر سال قبل از آن ۱۰۰ نفر کشته شده بودند با نصب این دوربین ها تعداد کشته‌ها به ۵۰ نفر رسید.
چه تفاوتی بین ثبت تخلف دستی و سنتی با روش‌های جدید وجود دارد؟
ثبت تخلف مکانیزه با ثبت تخلف دستی چند تفاوت اساسی دارد؛ نخستین مورد آن دقت چشمی به تخلفات است. پلیس نمی‌تواند به صورت شبانه روزی حضور داشته باشد. به علاوه اینکه حضور خود نیروها در سطح شهر مشکلاتی هم پیش می آورد، اما در سیستم هوشمند ثبت تخلف خودرو این امکان وجود ندارد ثبت تخلف مکانیزه حضور همیشگی دارد و درگیری‌های مردم و پلیس و هزینه‌ها در آن کمتر و به لحاظ تاثیرگذاری قدرت بیشتری دارد. اینکه در طول چند سال آمار تخلفات از ۲۵ هزار نفر به ۱۶ هزار نفر برسد، از مزایای استفاده از این دوربین‌هاست.
با توجه به تعداد بالای تصادفات جاده‌ای و آمار بالای مرگ‌ومیر آیا سیستم‌های مشابهی برای کاهش تخلفات و به تبع کاهش مرگ‌ومیر وجود دارد؟
این سیستم‌ها تکنولوژی‌ای بسیار قوی دارد که می‌تواند در جهت اطلاع‌رسانی انواع تخلفات و کنترل‌ها در اختیار تصمیم‌گیران و مسئولان قرار بگیرد. اندازه‌گیری سرعت متوسط لحظه‌ای، ثبت تخلف چراغ قرمز و ورود ممنوع، کنترل مبادی ورودی و... از جمله قابلیت‌های این سیستم بوده که در ۲۴ ساعت شبانه‌روز قادر به انجام آن است. اینکه چطور از این دوربین‌ها برای کاهش تصادفات استفاده شود، به مسئولان بالادستی بستگی دارد. اگر عزمی جدی در نصب این دوربین‌ها و پشتوانه اجرایی خوبی وجود داشته باشد، می توان با استفاده از آن به طور قابل ملاحظه‌ای آمار مرگ‌ومیر ناشی از تصادفات جاده‌ای را پایین آورد. با همین سیستم طی سه سال ۱۰ هزار نفر از تعداد کشته‌شدگان کم شده است. البته در این مرگ‌ومیرها عوامل دیگری غیر از تخلفات نیز دخیل است که خارج از کنترل این سیستم‌هاست. برای مثال کشورهای دیگر را در نظر بگیرید. شاید تعداد دوربین‌های آنها نسبت به ما یک صدم هم نباشد، اما آمار تلفات آنها کمتر است و این به عوامل دیگری نظیر فرهنگ رانندگی مردم، ماشین‌ها و جاده‌های خوب آنها برمی‌گردد.
این نوع سیستم‌ها برای شرکت‌های خصوصی هم کاربردی دارد؟
از آنجایی که صحبت از تخلف می‌شود، سروکار ما بیشتر با مراکز دولتی است، اما گاهی بخش‌های خصوصی که با دولت قرارداد دارند نیز از ما این سیستم را خریداری می‌کنند. بخش خصوصی بهتر از دولتی‌ها عمل می‌کند، اما وقتی چیزی دست دولت است، نظارت چندانی بر آن نیست. در بسیاری از کشورها که قرارداد خرید چنین سیستم‌هایی را با شرکت‌ها می‌بندند، صرفاً موضوع به خرید دوربین خلاصه نمی‌شود، بلکه در مراحل بعدی نیز از شرکت انتظار دارند. بدین‌ترتیب گاهاً خود شرکت تخلفات را به کسانی که دچار تخلفی شده‌اند، ارسال می‌کند و سود شرکت نیز از همان جریمه‌ای است که برای اینگونه تخلفات در نظر گرفته شده است، در حالی که در کشور ما اینگونه نیست. ضمن آنکه استفاده‌کننده نیز دولتی است، چه شرکت‌هایی که شبه دولتی هستند و چه آنها که به طور کامل دولتی هستند.
محصولات شما قابلیت صادرات دارد؟ در این زمینه چه اندازه توانمندید؟
بله، اما تا به حال صادرات نداشتیم؛ یک به دلیل حساسیت‌هایی که نسبت به کشور ما در منطقه و سایر کشور‌ها وجود دارد، مثل کشورهای همسایه که نگران آن هستند که کشور ما ترددهای آنها را کنترل کند و دوم به دلیل موضوع بازاریابی بین‌المللی و شرکت در نمایشگاه‌های خارجی که هنوز به آن وارد نشده‌ایم. چند بار تلاش کردیم صادرات داشته باشیم مخصوصاً به کشور عراق، اما به نتیجه نرسیدیم.
با توجه به نوع کاری که انجام می‌دهید تا به حال شرکت مشابهی که به عینه کار شما را انجام دهد راه‌اندازی شده است؟ اگر راه‌اندازی شده شما چندمین شرکتی هستید که به این حوزه ورود پیدا کرده‌اید؟
در این کار از نظر زمانی ما نخستین شرکت نیستیم، اما اینکه به عینه از محصول ساخته شده باشد اگر ادعا نباشد باید بگویم خیر. ادعای این کار البته خیلی زیاد است. از همان آغاز ۱۵ شرکت ادعای تولید چنین سیستمی را کردند، اما خیلی از اینها روی واردات سیستم‌های چینی و خارجی حساب کرده بودند. به این شکل که آن را وارد کنند و قیمتی روی آن بکشند و بعد بفروشند، اما واقعیت این است که به عنوان شرکت‌هایی که خوب در این حوزه فعالیت می‌کنند ما جزو نخستین یا دو شرکت برتر هستیم. کیفیت محصول ما ثابت شده است. علاوه بر آن نوع محصولی که ما داریم را شرکت‌های دیگر ندارند، اما یک‌سری شرکت‌ها به دلیل داشتن روابط، بیشتر از ما می‌فروشند. این شرکت‌ها معمولاً سیستم‌سازی می‌کنند، یعنی سیستم گسترده‌ای دارند که جمع و جور نیست، در حالی که مشخصه خوب سیستم ما جمع و جور بودن آن است.
این سیستم تا کنون در چه شهرهایی نصب شده است؟
تقریباً از سه سال پیش قرار شد ستاد اجرایی فرمان امام قراردادی با وزارت راه و شهرسازی ببندد و ۱۸۰۰ نقطه را دوربین‌دار کند. ظرف سه سال از این قرارداد که در حال حاضر نیز وارد سال سوم شده، این عدد در حدود هزار دوربین باقی مانده است. البته یک‌سری سیستم‌ها نصب شده که در حال آزمون و خطا هستند و هنوز نتوانسته‌اند کد تخلف بگیرند. این پروژه کم‌کم به پروژه‌های خرد تبدیل شد و از اهداف اولیه بازماند. از جمله اهداف اولیه این بود که از این سیستم هر شرکت استانی را پوشش دهد که البته معیار خاصی برای انتخاب استان مورد نظر برای شرکت‌ها وجود نداشت. یک تقسیم‌بندی استانی بود که نیاز به مقدماتی داشت که باید با استان هماهنگ شود. بر همین اساس هر شرکت یک‌سری از استان‌ها را پوشش داد که ما نیز استان یزد، خوزستان، بوشهر، مرکزی و بخشی از مازندران را در اختیار گرفتیم. شرکت‌های دیگر هم هر کدام به طور جداگانه استان‌های دیگر را تحت پوشش قرار دادند. پروژه‌های دیگری نیز در کردستان، زنجان و کرمان داشتیم که سیستم ما به طور جداگانه در آن شهر ها نصب شد. ناگفته نماند خیلی از شهرها اصلاً گرایشی به این سیستم نداشته‌اند و سمت آن نیامده‌اند.
چطور شد که وارد پارک علم و فناوری شدید و اینکه امکانات پارک تا چه اندازه در پیشبرد کار شما موثر بوده است؟
ایده‌ها از مراکز رشد شروع می‌شوند. این مراکز در اختیار کسانی است که ایده‌ای دارند، امکاناتی در اختیار آنها قرار می‌گیرد و مسئولان پارک از آنها انتظار دارند این ایده را به سرانجامی برسانند، اما به طور کلی همه کسانی که وارد پارک می‌شوند، ناگزیرند که یک شرکت به اسم خوب ثبت کنند. حداقل برای فروش ایده این کار لازم است. باید از ایده خارج شد و ماهیت حقوقی پیدا کرد، اما آن موقع که هنوز مرکز رشد تهران شروع به کار نکرده بود ما از مرکز رشدمانندی در دانشگاه تهران شروع به کار کردیم و همان جا فعالیت‌مان را انجام دادیم. بعد که پروژه انجام و برای آن سرمایه‌گذار پیدا شد در محل سرمایه‌گذار ساکن شدیم. بعدها نیز که پارک علم و فناوری شکل گرفت، وارد آن شدیم.
مکانی که در حال حاضر در اختیار داریم، متعلق به پارک است و این مزیت بسیار خوبی برای ماست، در حالی که قبلاً جزو چالش‌های ما بود. از دیگر مزایای پارک که جزو مهم‌ترین‌های آن هم هست، معافیت‌های مالیاتی است.
صحبت پایانی خود را بفرمایید؟
واقعیت این است که برخی مسئولان ما به سیستم‌های خارجی علاقه مند هستند. چرا می‌گویم عاشق هستند؟ چون محصول مشابه خارجی با قیمتی چند برابر و کیفیتی بسیار پایین‌تر می‌خرند که واقعاً توجیهی برای آن نیست. یا آنها عاشق این سیستم‌ها هستند یا منافع‌شان در گرو خرید آنهاست. عزمی که مسئولان برای خرید محصولات خارجی دارند بزرگ‌ترین سم برای شرکت‌های دانش‌بنیان است. گاهی همین‌ها با کپی‌برداری ظاهری از محصول ما و ورود به حرفه‌ای که در تخصص آنها نیست سعی در مانع‌تراشی برای ما می‌کنند که جای تاسف است.