سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
زغال سنگ، مرده و دوران استخراج آن دیگر به سر آمده است. دونالد ترامپ هم دیوانه است اگر فکر می‌کند می‌تواند این کانی را احیا کند.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ماین نیوز، این عبارات بخشی از افکار عمومی امروز جهان را تشکیل می‌دهد اما گزارش منتشرشده از سوی موسسه «اِرج‌والد» که گروهی محیط زیستی در برلین است، ابهاماتی در این باره ایجاد می‌کند.
به نقل از ماینینگ موسسه اِرج‌والد براساس داده‌هایی که از بزرگترین مراکز توسعه‌دهنده نیروگاه‌های زغال‌سنگی جمع‌آوری کرده، دریافته که از مجموع کارخانه‌های جدید فرآوری زغال سنگ که در دهه آینده وارد مدار فرآوری می‌شوند، نیمی به شرکت‌های چینی تعلق دارد. در واقع در ۱۰ سال آینده شرکت‌های چینی ۷۰۰ کارخانه جدید فرآوری زغال سنگ راه‌اندازی می‌کنند که بیشتر آنها در چین است و حدود یک پنجم از این تعداد نیز در بیرون از کشور اجرا و راه‌اندازی می‌شوند. همچنین بنابر ارقامی که اِرج‌والد ارائه و روزنامه نیوریورک‌تایمز منتشر کرده است، شرکت‌های چینی مشغول طرح‌ریزی و ساخت ۱۶۰۰ کارخانه زغال سنگ در ۶۲ کشور هستند. فعالیت این کارخانه‌های جدید می‌تواند حجم انرژی را که در سطح جهانی با سوزاندن زغال سنگ تامین می‌شود نسبت به زمان حال ۴۳ درصد افزایش دهد، این در حالی است که ورود این حجم از زغال سنگ به بازار مصرف جهانی تحقق اهدافی را که در توافق آب و هوایی پاریس ترسیم شده، غیرممکن می‌کند؛ توافقی که هدف از آن کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است. انرژی‌ای که در اثر سوختن زغال سنگ فرآوری می‌شود، اصلی‌ترین عاملی است که در سطح جهان به افزایش انتشار کربن و به دنبال آن گرم شدن کره زمین می‌انجامد. در همین زمینه گروه الکتریکی شانگ‌های، یکی از بزرگترین سازندگان تجهیزات برقی چین از طرح‌های این کشور برای ساخت نیروگاه‌های زغال سنگی در مصر، پاکستان و ایران خبر داده است. این نیروگاه‌ها ظرفیت فرآوری ۶ هزار و ۲۸۵ مگاوات برق را دارند، این رقم ۱۰ برابر ۶۶۰ مگاوات انرژی است که براساس طرح‌های کنونی چین و در نتیجه سوخت زغال سنگ حاصل می‌شود.
همچنین این ارقام حیرت‌انگیز در تضاد با روشی است که چین در طول امسال میلادی که ۱۰ ماه از آن می‌گذرد، در قبال زغال‌سنگ داشته است. در چین سطوح بالای آلودگی هوا به حدی رسید که این کشور را مجبور به بستن صدها معدن زغال سنگ و کاهش فرآوری محصولات فولادی کرد. این در حالی است که چین بزرگترین فرآوری‌کننده فولاد در جهان است. چین در تلاش برای کاهش حجم آلودگی هوای برآمده از سوخت زغال سنگ اقدامات گوناگونی انجام داد. از جمله اینکه شهر تی‌اوان در شمال کشور و پایتخت ایالت شانسی که در تولید زغال سنگ بسیار معروف است، فروش، حمل‌ونقل و استفاده از حجم زیاد زغال سنگ با هدف کاهش آلودگی منع شد. در بهار نیز در همین ایالت تصمیم بر تعلیق یا توقف توسعه معادن تا سال ۲۰۲۰ میلادی(۱۳۹۹خورشیدی) گرفته شد. این اقدام به طور جدی منجر به خروج ۱۲۰ میلیون تن سوخت فسیلی از بازار خواهد شد. در همین زمان مقامات این استان اعلام کردند که ۱۸ مرکز فروش زغال را تعطیل کرده‌اند و تا پایان امسال میلادی حجمی برابر با ۱۷ میلیون تن از ظرفیت زغال سنگ چین خواهند کاست. در ابتدای امسال میلادی (دی ۱۳۹۵ خورشیدی) نیز پکن اعلام کرد تصمیم دارد تا سال ۲۰۲۰ میلادی(۱۳۹۹ خورشیدی) ۸۰۰ میلیون تن از ظرفیت زغال سنگ خود کم کند.
چین نقض عهد نکرده
با این تفاسیر به نظر می‌رسد که شرکت‌های چینی به دنبال توسعه زغال سنگ در خارج از مرزهای این کشور هستند. امیر صباغ، مدیریت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران(ایمیدرو) در این باره توضیح داد: به طور کلی در سطح جهان مصرف زغال سنگ رو به افزایش است ولی قرار است سرعت استفاده از آن کاهش یابد، دست‌کم دنیا هنوز برای فرآوری فولاد به زغال سنگ نیاز دارد و هیچ جایگزینی هم برای آن نیست در نتیجه کشورهایی مانند هند که به دنبال توسعه فولاد هستند، نمی‌توانند از نیاز به زغال سنگ صرفه‌نظر کنند.
وی افزود: اما در گزارشی که وب‌سایت ماینینگ منتشر کرده آمده که چین به دنبال ساخت نیروگاه حرارتی در ایران است، اما از نظر من این خبر درست نیست. البته ایران قراردادهای گوناگونی برای تجهیز معادن و کارخانه‌های زغال‌شویی با چینی‌ها منعقد کرده که چند مورد در دست انجام است و مواردی هم تکمیل شده، اما زنجیره زغال ایران بیشتر به فولاد متصل است تا سوخت نیروگاهی. پس این قراردادها برخلاف آنچه در این گزارش آمده ارتباطی با زغال حرارتی ندارد. صباغ ادامه داد: وقتی چین تعهدی به کاهش گازهای گلخانه‌ای دارد، این تعهد مربوط به خود این کشور و در محدوده مرزهای آن است و اگر شرکتی چینی در پاکستان زغال سنگ فرآوری می‌کند، دی‌اکسیدکربنی که در آنجا فرآوری می‌شود، دیگر مربوط به چین نیست و خود پاکستان باید آن را مدیریت کند، پس فعالیت شرکت‌های چینی در خارج از مرزهای آن ناقض تعهدات چین برای کاهش کربن جو نیست.
به نقل از ماینینگ موسسه اِرج‌والد براساس داده‌هایی که از بزرگترین مراکز توسعه‌دهنده نیروگاه‌های زغال‌سنگی جمع‌آوری کرده، دریافته که از مجموع کارخانه‌های جدید فرآوری زغال سنگ که در دهه آینده وارد مدار فرآوری می‌شوند، نیمی به شرکت‌های چینی تعلق دارد. در واقع در ۱۰ سال آینده شرکت‌های چینی ۷۰۰ کارخانه جدید فرآوری زغال سنگ راه‌اندازی می‌کنند که بیشتر آنها در چین است و حدود یک پنجم از این تعداد نیز در بیرون از کشور اجرا و راه‌اندازی می‌شوند. همچنین بنابر ارقامی که اِرج‌والد ارائه و روزنامه نیوریورک‌تایمز منتشر کرده است، شرکت‌های چینی مشغول طرح‌ریزی و ساخت ۱۶۰۰ کارخانه زغال سنگ در ۶۲ کشور هستند. فعالیت این کارخانه‌های جدید می‌تواند حجم انرژی را که در سطح جهانی با سوزاندن زغال سنگ تامین می‌شود نسبت به زمان حال ۴۳ درصد افزایش دهد، این در حالی است که ورود این حجم از زغال سنگ به بازار مصرف جهانی تحقق اهدافی را که در توافق آب و هوایی پاریس ترسیم شده، غیرممکن می‌کند؛ توافقی که هدف از آن کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است. انرژی‌ای که در اثر سوختن زغال سنگ فرآوری می‌شود، اصلی‌ترین عاملی است که در سطح جهان به افزایش انتشار کربن و به دنبال آن گرم شدن کره زمین می‌انجامد. در همین زمینه گروه الکتریکی شانگ‌های، یکی از بزرگترین سازندگان تجهیزات برقی چین از طرح‌های این کشور برای ساخت نیروگاه‌های زغال سنگی در مصر، پاکستان و ایران خبر داده است. این نیروگاه‌ها ظرفیت فرآوری ۶ هزار و ۲۸۵ مگاوات برق را دارند، این رقم ۱۰ برابر ۶۶۰ مگاوات انرژی است که براساس طرح‌های کنونی چین و در نتیجه سوخت زغال سنگ حاصل می‌شود.
همچنین این ارقام حیرت‌انگیز در تضاد با روشی است که چین در طول امسال میلادی که ۱۰ ماه از آن می‌گذرد، در قبال زغال‌سنگ داشته است. در چین سطوح بالای آلودگی هوا به حدی رسید که این کشور را مجبور به بستن صدها معدن زغال سنگ و کاهش فرآوری محصولات فولادی کرد. این در حالی است که چین بزرگترین فرآوری‌کننده فولاد در جهان است. چین در تلاش برای کاهش حجم آلودگی هوای برآمده از سوخت زغال سنگ اقدامات گوناگونی انجام داد. از جمله اینکه شهر تی‌اوان در شمال کشور و پایتخت ایالت شانسی که در تولید زغال سنگ بسیار معروف است، فروش، حمل‌ونقل و استفاده از حجم زیاد زغال سنگ با هدف کاهش آلودگی منع شد. در بهار نیز در همین ایالت تصمیم بر تعلیق یا توقف توسعه معادن تا سال ۲۰۲۰ میلادی(۱۳۹۹خورشیدی) گرفته شد. این اقدام به طور جدی منجر به خروج ۱۲۰ میلیون تن سوخت فسیلی از بازار خواهد شد. در همین زمان مقامات این استان اعلام کردند که ۱۸ مرکز فروش زغال را تعطیل کرده‌اند و تا پایان امسال میلادی حجمی برابر با ۱۷ میلیون تن از ظرفیت زغال سنگ چین خواهند کاست. در ابتدای امسال میلادی (دی ۱۳۹۵ خورشیدی) نیز پکن اعلام کرد تصمیم دارد تا سال ۲۰۲۰ میلادی(۱۳۹۹ خورشیدی) ۸۰۰ میلیون تن از ظرفیت زغال سنگ خود کم کند.
چین نقض عهد نکرده
با این تفاسیر به نظر می‌رسد که شرکت‌های چینی به دنبال توسعه زغال سنگ در خارج از مرزهای این کشور هستند. امیر صباغ، مدیریت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران(ایمیدرو) در این باره توضیح داد: به طور کلی در سطح جهان مصرف زغال سنگ رو به افزایش است ولی قرار است سرعت استفاده از آن کاهش یابد، دست‌کم دنیا هنوز برای فرآوری فولاد به زغال سنگ نیاز دارد و هیچ جایگزینی هم برای آن نیست در نتیجه کشورهایی مانند هند که به دنبال توسعه فولاد هستند، نمی‌توانند از نیاز به زغال سنگ صرفه‌نظر کنند.
وی افزود: اما در گزارشی که وب‌سایت ماینینگ منتشر کرده آمده که چین به دنبال ساخت نیروگاه حرارتی در ایران است، اما از نظر من این خبر درست نیست. البته ایران قراردادهای گوناگونی برای تجهیز معادن و کارخانه‌های زغال‌شویی با چینی‌ها منعقد کرده که چند مورد در دست انجام است و مواردی هم تکمیل شده، اما زنجیره زغال ایران بیشتر به فولاد متصل است تا سوخت نیروگاهی. پس این قراردادها برخلاف آنچه در این گزارش آمده ارتباطی با زغال حرارتی ندارد. صباغ ادامه داد: وقتی چین تعهدی به کاهش گازهای گلخانه‌ای دارد، این تعهد مربوط به خود این کشور و در محدوده مرزهای آن است و اگر شرکتی چینی در پاکستان زغال سنگ فرآوری می‌کند، دی‌اکسیدکربنی که در آنجا فرآوری می‌شود، دیگر مربوط به چین نیست و خود پاکستان باید آن را مدیریت کند، پس فعالیت شرکت‌های چینی در خارج از مرزهای آن ناقض تعهدات چین برای کاهش کربن جو نیست.
