صفحه اصلی / آرشیو مطالب روزنامه کسب و کار

اقتصاد ایتالیا شریک مهم ایران در اروپا به کدام سمت می رود؟

چطور ایتالیا به مرد بیمار اروپا تبدیل شد؟

پیوستن به یورو کار رم را در رفع مشکلات اقتصادی و احیا رقابت‌پذیری خراب کرد
به گزارش کسب و کار نیوز و به نقل از رویترز، ایتالیا در اوایل دسامبر گذشته برای اصلاح قانون اساسی همه‌پرسی برگزار کرد تا اختیارات سنا را کاهش دهد اما این همه‌پرسی شکست خورد؛ به این معنی که حدود 60 در صد از مردم ایتالیا به اصلاحات پاسخ منفی دادند و 40 درصد نیز موافق اصلاح قانون اساسی کشورشان بودند. جان للوید، تحلیلگر ارشد سیاسی، در این تحلیلی در این باره در خبرگزاری رویترز نوشت که چشم‌انداز سیاسی اروپا به خوبی شبیه بازی کریکت،‌ یک بازی قرن نوزدهمی محبوب در انگلستان، است. قوانین آن به اندازه کافی ساده است؛ بازیکنان بر سر ضربه زدن با یک راکت به یک توپ روی چمن با هم رقابت می‌کنند. اما مثل بسیاری مسایل دیگر، این بازی بیشتر از آن چه به نظر می‌رسد پیچیده است. این بازی یک بازی موقعیت‌هاست، همان طور که در سیاست در حال تغییر اروپا است. به گفته للوید، در سال آینده، توپ‌ها باید با تعدادی از راکت‌های مهم برای اتحادیه اروپا شوت شوند تا این اتحادیه بتواند باقی بماند. این نتوانند این کار را بکنند اتحادیه اروپا به احتمال زیاد از هم پاشیده خواهد شد. در حقیقت، هر یک از راکت‌ها ممکن است با یک «اگر» همراه باشد که به بازیکنان یادآوری می‌کند هر یک از کشورهای عضو اتحادیه اروپا اگر خطا کنند، ممکن است برای کل اتحادیه حیاتی باشد. از نظر او، یک از راکت‌های بازی همین حالا هم به اشتباه به کار برده شده است. رای انگلستان به خروج از اتحادیه اروپا اکنون به شدت به نظر می‌رسد که به وسیله یک اکثریت ضعیف که خارجی‌ها را دوست ندارند در معرض تهدید قرار گرفته است. با این حال، این اتفاق اصلا شبیه به حرکتی نبود که دونالد ترامپ را به عنوان رییس جمهور آمریکا انتخاب کرد. انگلیسی‌ها رای دادند تا روشن کنند که پارلمان انلگلستان در وست‌مینستر نهاد قانون‌گذاری آنهاست، نه آش شله‌قلم‌کاری از حروف اختصاری در بروکسل. للوید، تحلیلگر سیاسی می‌نویسد که به ماندن انگلستان در اتحادیه اروپا رای داده بوده چون از عواقب اقتصادی آن می‌ترسیده و از تضعیف بیشتر اتحادیه در مقابل روسیه رضایت نداشته است. اما نمی‌تواند برای رای دیگرانی که می‌خواستند از یک پارلمان حمایت کنند که قرن‌ها قدمت دارد در مقابل یک نهاد غیردموکراتیک که نمی‌تواند تصمیم‌ قاطعی برای ساختن یک کشور اروپایی آماده پرواز بگیرد یا مسایل مالی یوروی ضعیف‌شده را حل کند احترام قایل نشود. به گفته او برگزیت خیلی پیش‌تر از نپذیرفتن لیبرال دموکراسی، یک رای بود برای بقا. اما این رای به طور قطع اتحادیه اروپا را مبهوت کرده است. از نظر للوید، راکت بعدی بازی یک راکت ایتالیایی بود. راکتی که به نفع احزاب راست‌گرای همسو با دولت کنونی انگلیس توپ را شوت کرد.
لری الیوت نیز بعد از روشن شدن نتایج همه‌پرسی ایتالیا، در روزنامه گاردین نوشت که کشورهای اروپایی طی چند ده سال اخیر به یورو پیوسته‌اند تا بتوانند مشکلات اقتصادی خود را حل کنند اما در بر عکس یونان و اسپانیا که توانسته بودند با کمک آلمان و فرانسه اقتصاد خود را بهبود بخشند، ایتالیا نتوانست خود را از مشکلات بیرون ببرد و مخصوصا این کشور در بحران اقتصاد مالی جهانی در سال‌های 9-2008 نتوانست خود را احیا کند. این تحلیل‌گر حوزه بین‌المللی می‌نویسد که در 15 سال اخیر، تولید ملی این کشور تنها 4 درصد افزایش یافته است که نشان از رکود شدید در این کشور دارد. بیکاری در این کشور 11.6 درصد است، مشارکت در بازار کار پایین است و در سال 2014، نرخ تولد در کمترین حد خود از زمانی بوده که این کشور در سال 1861 تاسیس شده است. از نظر او، سومین اقتصاد بزرگ منطقه یورو دارای یک مشکل مرکزی است؛ کالاها و خدماتی که تولید می‌کند گران‌تر از رقبایش است. این ضعف در رقابت‌پذیری باعث شده است که این کشور بالاترین سقوط را در سهم بازار صادراتی در میان کشورهای توسعه‌یافته داشته باشد. الیوت در مقاله خود،‌ سه دلیل برای این نبود رقابت‌پذیری برشمرده است؛ اول بخش تولید در ایتالیا تحت تسلط شرکت‌های کوچک است که بسیاری از آنها دارای مالکان خانوادگی هستند. دوم این است که ایتالیا تمایل دارد در ارایه کالاهایی با تولید کم‌هزینه مشهور شود اما این بازار در سطح جهانی تحت تسلط چین است و از سال 2001 که چین عضو سازمان تجارت جهانی شد ایتالیا در این زمینه دست بالا را ندارد. مسئله سوم این است که از وقتی ایتالیا به عضویت یورو درآمد، ناچار شد رقابت‌پذیری خود را با اصلاح ساختاری بازار کار احیا کند اما این کار برای مردم خیلی خوشایند نبود و به همین دلیل هم بود که دولتی که در صدد اصلاح ساختاری برآمده بود نتوانست در همه‌پرسی اخیر این کشور برنده شود.