گردشگری روستایی علاوه بر تحرکبخشی هر چه بیشتر به زنجیره بزرگ اقتصاد تورسیم، از این نظر که میتواند اغلب روستاهای کشور را تحت پوشش قرار دهد و جمعیت ساکن در روستاها را به درآمد پایدار برساند نیز حائز اهمیت است چراکه متاسفانه ما در ایران با پدیده مهاجرت از روستاها مواجه هستیم و راهکارهایی هم که تا امروز برای امکانات دادن به روستانشینان بهکار گرفته شده، باوجود هزینههای سنگینی که داشته، نتوانسته روستاییان را با ماندن در روستاها مجاب کند البته نمیتوان منکر این شد که توسعه کالبدی روستاها و ارائه امکاناتی همچون آب، برق، تلفن، گاز، جاده آسفالت و بهداشت به روستاها در افزایش تمایل روستانشینان به سکنی گزیدن در روستاها موثر بوده است اما واقعیت این است که جوان روستایی اگر درآمد پایدار نداشته باشد، مهاجرت از روستا را بهعنوان یک گزینه جدی مدنظر قرار خواهد داد. با توجه به مشکلات ناشی از کمبود آب و بالا رفتن سطح تکنولوژی تولید محصولات کشاورزی، نیاز به نیروی انسانی مولد برای بخش کشاورزی کاهش چشمگیری داشته و یکی از بهترین جایگزینها برای بخش کشاورزی، گردشگری است. امکانات زیرساختی همچون آب و برق و خصوصا جاده که طی بیش از سه دهه گذشته به روستاها تسری داده شده نیز به این صورت محل مصرف مناسب مییابند و بهعنوان کاتالیزور جذب گردشگران عمل خواهند کرد. بنیاد مسکن نواحی و روستاهای نمونه گردگشری را در گام اول شناسایی کرده و حمایت از احداث بناها و ایجاد زیرساختهای مورد نیاز برای گردشگران را آغاز کرده است البته این اقدامات نباید محدود به یک ارگان باشد و تمام دستگاههایی که به نوعی در روستاها مسئولیت دارند، باید در این زمینه با بنیاد مسکن تشریک مساعی کنند تا این ظرفیت عظیم بالقوه ولی مغفول، به فعل تبدیل شود.
محمدرضا شاملو، معاون عمران روستایی بنیاد مسکن
روستاهای ایران، ظرفیت مغفول گردشگری
افزایش سهم اقتصاد توریسم، در توسعه اقتصاد کشور مستلزم نگرش دقیق و مدون به ظرفیتهای بخش گردشگری کشور است. یکی از زیربخشهای مهم اقتصاد گردشگری که تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته، گردشگری روستایی است.