صفحه اصلی / آرشیو مطالب روزنامه کسب و کار

تلویزیون چند سالی است که در ایام محرم سریال های تکراری پخش می کند

باخت تلویزیون به سریال‌های ماهواره‌ای

پس از گذشت یک دوره که سیما برای ایام مختلف و مناسبت‌های گوناگون سریال‌های مناسبتی تولید می‌کرد، رفته‌رفته این روند کاهش یافت و حتی به مرحله پخش چندین‌باره برخی از این سریال‌های تولید شده نیز رسید که نمونه بارز آن سریال شب دهم بود که در شبکه‌های مختلف برای مخاطبان پخش شد. تلویزیون چندسالی است که در ایام محرم غافلگیری‌ای برای مخاطبش ندارد و پخش سریال‌هایی که از کیفیت حداقلی نیز برخوردار نیستند، جذابیتی برای مردم ندارد، درحال حاضر در ایام محرم شبکه‌ها به پخش روال معمول سریال‌های‌شان می‌پردازند و خبری از تولیدات جدید نیست مگر یک سریال که قرار است شبکه اول سیما آن را پخش کند با نام « نفس گرم».
مشکلات مالی بی‌پایان رسانه ملی».
غلامرضا میرحسینی، مدیر شبکه سه سیما، در گفتگو با مهر، مشکلات مالی را یکی از اتفاقاتی می‌داند که باعث شده شبکه‌های سیما سریال مناسبتی آماده پخش نداشته باشند. او می‌گوید: مشکلات مالی و تغییراتی که در این شبکه وجود داشته، باعث چنین اتفاقی شده است. آثار نمایشی با زمان‌بندی‌ای که برای پیش‌تولید و تولید آنها در نظر گرفته می‌شود تا به آنتن برسند، یک سال زمان نیاز دارند و این درحالیست که گروه فیلم و سریال این شبکه چند ماه پیش با تغییراتی مواجه بوده است و برای تولید آثار جدید باید از فرصت کافی برخوردار باشند تا بتوانند فیلمنامه‌ها را بررسی کنند. 
تهیه‌کننده سریال «یلدا» نیز معتقد است تلویزیون به اندازه‌ای دستش خالی است که مجبور شد کار تکراری چند سال قبل را برای ایام محرم بازپخش کند. 
بهروز خوش‌رزم که این شب‌ها به مناسبت محرم سریال «یلدا» به تهیه‌کنندگی وی برای دومین بار از تلویزیون و این‌بار از شبکه سه سیما روی آنتن می‌رود، در گفتگو با مهر، گفت: به‌دلیل دست خالی تلویزیون، امسال به مناسبت ایام محرم این سریال دوباره روی آنتن رفت. البته وقتی مجموعه خارجی «جنگجویان کوهستان» که سال‌ها قبل پخش شد، این روزها دوباره روی آنتن است، می‌توان فهمید تلویزیون در چه شرایط بدی قرار دارد. مدت‌هاست آثار آرشیوی پخش می‌شود و کار تولیدی باکیفیت تقریبا به صفر رسیده است. من یک سال و نیم است که هیچ فعالیتی نداشتم و رسما بیکارم و با اینکه طرح ۶ سریال هم پیشنهاد کردم اما هیچ جوابی از سازمان نگرفتم. 
وی افزود: علاوه بر بحث مهم مشکلات اقتصادی سازمان، در سیستم مدیریتی جدید روند تولید خیلی کند پیش می‌رود و به نظرم مرکز امور نمایش سیما خیلی تصمیم درستی نبود چون معتقدم تصمیم‌گیری برای همه شبکه‌ها نباید در یک جا متمرکز شود. برایم سوال است که مدیریت تلویزیون واقعا بررسی می‌کند که مخاطب دنبال چه چیزی است؟ ما ظرف ۵ سال اخیر به‌دلیل بی‌توجهی مدیران به رسانه‌ای چون تلویزیون که بالاترین بُرد را دارد، ریزش شدید مخاطب داشتیم اما انگار برای کسی اهمیت ندارد که مردم هر روز بیشتر جذب سریال‌های ماهواره‌ای شوند آن‌هم درحالی که آنها مثل موریانه در حال جویدن ریشه‌های فرهنگی ما هستند. 
 
ژاپن، کنداکتور ۲۵ سال آینده خود را چیده و ما از فردای‌مان هم بی‌خبریم
تهیه‌کننده مجموعه «آوای فاخته» گفت: بی‌اغراق بیش از 30 سال است که می‌گوییم یک‌سری مناسبت‌ها و یک‌سری روزها مثل رحلت و ولادت و... در تقویم مشخص هستند و می‌توان برای تولیدات مناسبتی فکر بهتری کرد ولی همچنان برنامه‌ریزی‌ها در دقیقه نود انجام می‌شوند و این روال درست‌شدنی نیست. ژاپن کنداکتور ۲۵ سال آینده خود را چیده و ما از فردای‌مان هم بی‌خبریم. متاسفانه مدیران چون فقط به امروزشان فکر می‌کنند انگیزه‌ای برای بهبود آینده‌ای که قرار است دیگر مدیر نباشند، ندارند به همین خاطر همیشه از برنامه‌ریزی‌ها گلایه می‌کنیم. ضمن اینکه سریال مناسبتی و غیرمناسبتی فرقی ندارد آنچه به فراموشی سپرده شده توجه به نیاز مردم است. 
خوش‌رزم با اشاره به اینکه طی این سال‌ها تولیدات تلویزیونی موفق کم نداشته‌ایم و شناسایی سازندگان آنها نیازی به آزمون و خطا ندارد، بیان کرد: سوابق افراد بر کسی پنهان نیست و اگر قرار باشد بر حسب توانایی افراد تصمیم‌گیری کنند، راحت می‌توانند تولیدات با کیفیت را دوباره از سر بگیرند به‌شرطی که تعارف را کنار بگذارند و شخصی و سلیقه‌ای به ماجرا نگاه نکنند. مسئولان باید نگاهی فراتر از روزمرگی داشته باشند و این‌ها وظیفه مدیران سازمان است که اگر واقعا تمایل دارند، برای رسانه ملی کاری کنند و در برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری‌ها دقیق‌تر باشند. 
تهیه‌کننده سریال «روزی روزگاری» در پایان گفت: ۴۲ سال است در سینما و تلویزیون هستم و هنوز هم در تلاشم کارهای مختلف و باکیفیت ارائه دهم. با اینکه مدت‌هاست هیچ فعالیت رسمی نداشتم اما هر هفته جلسه برگزار می‌کنیم و طرح‌های مختلف را به بحث می‌گذاریم ولی متاسفانه بعد از اینکه طرح را به سازمان می‌برم دیگر اتفاقی نمی‌افتد. حتی رد هم نمی‌کنند که تکلیف مشخص باشد، کلا دیگر کسی جوابگوی ما نیست، همه‌چیز در سکوت پیش می‌رود.