توسعه صنعت بتن در گرو ارتباط موثر با دانشگاه

 بتن پس از آب، بیشترین ماده‌ای است که بشر مصرف می‌کند و این مصرف به سرعت در حال افزایش است و این در حالی است که فقط در حدود دو قرن از ابداع سیمان و بتن گذشته است.

 امروزه در دانشگاه‌ها تحقیقات بسیار زیادی در زمینه تکنولوژی بتن انجام شده که صنعت بتن نیز از نتایج این تحقیقات بهره برده است. در کشور ما، ارتباط صنعت و دانشگاه کم و بیش وجود دارد ولی موضوع حائز اهمیت، یافتن ارتباطات موثر بین این دو نهاد است. ‏پیوند و ارتباط بین این دو نهاد، این فرصت...

را برای دانشگاه‌ها، موسسات و نهادهای تولیدی و صنعتی فراهم می‌آورد  تا کمبودها و ‏روش‌های خود را بهینه و به روز کرده و در مقابل، قابلیت تولید را افزایش دهند.‏برخی از کشورها بنا به نیاز و ‏ساختار صنعتی و دانشگاهی خود این ارتباط را تا حد ممکن تبیین و طراحی کرده و به اجرا در آورده‌اند و این در حالی است، که برقراری ارتباط صنعت و دانشگاه‏ در کشور، همچنان با مشکلات فراوانی مواجه است. به نظر می‌رسد، برقراری این ارتباط نیاز به مدیریتی یکپارچه و منسجم دارد. همچنین صنعت بتن برای رسیدن به سطحی از توانایی فنی که بتواند از یافته‌های دانشگاهی، مراکز تحقیقاتی، علمی و پژوهشی در مسیر توسعه و بهینه کردن هر چه بیشتر این صنعت استفاده کند، راه طولانی در پیش دارد و لازم است برای رسیدن به این مهم هدف‌گذاری کند. در این راستا مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با در اختیار داشتن آزمایشگاه‌های مجهز و بالاخص بهره‌مندی از نیروهای متخصص و کارآمد، سیاست‌های تحقیقاتی خود را بر پایه رفع نیازهای کشور و در جهت دستیابی به توسعه پایدار، برنامه‌ریزی کرده است. بر همین اساس بخش فناوری بتن این مرکز، با تطبیق و شناسایی نیازهای تحقیقاتی در کشور، تعریف و انجام پروژه‌های کاربردی در حوزه فناوری بتن، ارائه خدمات تحقیقاتی و مشاوره‌ای و نیازسنجی پژوهش‌های کاربردی جهت رفع مشکلات موجود در صنعت بتن را با رویکرد توسعه پایدار در صنعت بتن و سیمان انجام می‌دهد. به خاطر داشته باشیم، فناوری در جهان به سرعت در حال تحول است و اگر به خوبی شرایط، توانایی‌ها، ضعف‌ها و برنامه‌های خود را نشناسیم، به مصرف‌کننده صِرف تبدیل خواهیم شد. باید شرایطی مهیا شود که تولید مقالات علمی تنها برای چاپ در مجلات نباشد، بلکه اندیشمندان و محققان با ارائه پژوهش‌های کاربردی و با تقویت تحقیقات کاربردی در بخش‌های مختلف به ویژه صنعت، زمینه نزدیکی علم و فناوری را مهیا کنند تا با شناخت موقعیت و نیازهای کشور از امکانات موجود علمی در تولید فناوری، به ویژه در حوزه صنعت بتن و ارتقای آن استفاده شود. از همین روی، برای ارتباط موثر و هماهنگ بین صنعت و دانشگاه راه درازی وجود دارد و برای محقق شدن این مهم، توجه ویژه به تربیت نیروی انسانی ماهر و همخوان شدن آن با صنعت، تامین نیروی انسانی از بین افراد تربیت شده در دانشگاه‌ها با توجه به مهارت و قابلیت فردی آنها، بالا بردن سطح دانش، کاربردی کردن دانش تولید شده و تکنولوژی، تجاری کردن تحقیقات کاربردی، دسته‌بندی مشکلات و موانع موجود در تولید، حمایت از ایده‌های قابل تبدیل به تولید و سفارش آنها به دانشگاه‌ها ‏و مراکز تحقیقاتی برای بررسی و تحقیق در ارتباط با آنها، ارتقای کیفیت محصولات تولیدی و اجرای سیستم‌های مدیریت کیفیت، حضور موثر و پررنگ انجمن‌های صنفی که می‌توانند اتصال بین دانشگاه و صنعت را به شکلی مناسب برقرار کنند و در نهایت ارتباط تنگاتنگ با مراکز تحقیقاتی و پژوهشی از جمله گام‌های مثبت و سازنده برای ایجاد ارتباط موثر و هماهنگ بین دانشگاه و صنعت به ویژه در حوزه صنعت بتن و صنایع وابسته به آن است.